Die Tolla Storie

Ek was nog nooit bang vir risiko in my lewe nie. Ek het ‘n boekie gelees jare gelede by name “Living; Loving & Learning” deur Buscaglia. Daar is baie wyshede in die boekie, maar een wysheid wat ek nooit sal vergeet nie, is die volgende: “The biggest risk in life is to take no risk….”

file-10
Tolla sit op sy ma se skoot

En dit kan ek regtig sê – ek het nog altyd risiko as my vriend gesien. Dit beteken nie ek was nie bang nie. Maar ten spyte van die bang, het ek altyd deurgedruk. Dis miskien hoekom ek vandag lyk soos ek lyk – omdat ek nie maklik nee sè vir risiko nie. “Sometimes we need to learn to simply jump off the cliff and then to build your wings on the way down”.  Ek het nog altyd gewalg in mense se oordrewe behoefte na sekuriteit en mensgemaakte troontjies. Hou vas aan ‘n ou grashalmpie terwyl die wye wêreld vir jou lê en wag. Grootte van die kantoor. Eie parkeerplek by die werk of nie. Ken hierdie of daardie belangrike persoon.

file-12
Tolla met die geel hemp

Maar 2018 was ‘n ander jaar. Telke male hierdie jaar het ek by myself gedink dat ek nou meer afgebyt het as wat ek kan kou.  Hierdie keer, Du Toit, gaan jy jou gat sien. Jy wat so terg met risiko asof jy die Man van Staal is. Hierdie jaar gaan jy leer dat risiko geen man se speelmaat is nie.

file-23
Tolla die troep. Rof en onbeskof

Ons besluit einde 2017 om af te trek Kaap toe. Ek praat met my vennoot daaroor. Hy gaan die Gauteng besigheid verder groei, en ek sal soos Van Riebeeck Kaap toe kom en ons besigheid hier begin groei. Want ek is mos nie bang nie. En Desember 2017 toe is ons pens en pootjies in die Kaap. Ek, my vrou, en ons twee honde. Ek ken min mense in die Kaap, maar ek weet mos ek is goed. Ons gaan nie toelaat dat die onsekerheid van die toekoms ons “paralyse” nie. Ek gaan nie soos die ander mense wees en vashou aan my ou grashalmpies van sekuriteit nie. “To boldly go where no man has gone before…”

file-20
Tolla deel ratpacks uit op die grens aan die PB’s (plaaslike bevolking)
file-15-2863690604-1538209946991.jpeg
Tolla in ‘n MIG se bomgat in Angola

Min het ons Du Toit’s geweet wat vir ons voorlê.

Verandering het ons geskud tot in ons fondamente en op alle dimensies. Tot in die nate in. Tot daar waar die Disprin oplos. En ons kan maak asof dit OK was, maar dit was nie. Dit was hel. So asof jy oor ‘n kruiwa val. Dis nie so seer nie. Dis net so blêddie aanhoudend.

My seun was hierdie jaar in Graad 8 in Paul Roos. Verlede jaar was hy gelukkig en in sy veilge bekende plekkie in Laerskool Fontaineblaauw  in Randburg. Goed in sport. Goed in akademie. Gewild. Hy het hierdie jaar in ‘n nuwe dorp, nuwe provinsie en ‘n nuwe skool begin sonder dat hy iemand ken. Soos in niemand nie. Niks. Nul. Zero. Zilch. Dis asof ons ‘n klein plantjie gevat het en wortel en tak uitgepluk het in Johannesburg en net so oorgeplant het in Stellenbosch. En dan net verwag het dat die plantjie sal groei. Die ander kinders hier  was saam op laerskool of ken ten minste mekaar se gesigte. Vir hom was dit nie so nie. Alles was 100% nuut. Geen bekende gesigte nie.  En tipiese tiener kan jy sy pyn sien, maar hy praat nie daaroor nie. Dis nie maklik vir die plantjie om net weer te groei nie.

file-22

Tolla die veteraan

My vroutjie gee al die jare vandat ons getroud is skool en sy is ‘n uitstekende onderwyseres. Sy het haar werk bedank in Johannesburg einde 2017 na hoeveel jare van skoolgee en ons het gedink sy sal sommer vinnig ‘n “joppie” kry hier in die Kaap. Want sy het nog altyd al die werk gekry waarvoor sy aansoek gedoen het. Nog nooit ‘n “Dear Johnny” briefie gekry nie. Almal wou haar nog altyd hê. Maar hierdie keer het dit nie so gewerk nie. Poste is maar skaars, en as daar iets geadverteer word, dan het die mense lankal iemand reeds in gedagte. Lyk dit vir my. Nie dat ek eintlik omgee nie, want sy kan nou baie tyd spandeer aan ons seun. En sy doen. Maar ek sien haar seer. En as sy om die etenstafel een aand met trane in haar oë vir my sê dat ons by die punt moet kom om te erken dat dinge nie werk in die Kaap nie, dan verlang ons saam terug na die kospotte van Egipte. Dan besef ek watter pyn my vreeslose Man van Staal-benadering gebring het aan die persoon vir wie ek lief is.

file-7
Tolla – Karookind

En my honde is ook deur hel. Hulle is gewoond aan ‘n groot erf van 2330 m2 in Linden om in rond te hardloop. En hier is hulle nou in ‘n “townhouse” waar hulle nie gras onder hulle voete het nie. En die katte loop wild rond hier – Casper se siel is onrustig.

IMG_1685
Casper die Border Terriër

Want in sy definisie is ‘n kat daar om vernietig te word. Dis oorlog. Elke dag. Maar hy is “outnumbered” hier. Heeltemal. Hier is die katte in beheer, nie die honde nie. En dit maak hom mal.

file-13
Ek, Kwas & Tolla

En ja, ek self is deur hel hierdie jaar.  Die een groot projek waarop ek sou wees in Januarie 2018 kom soos die noodlot dit wil hê skielik tot ‘n einde. Net nadat ek ingetrek het in ons plekkie. Dis asof die ligte net skielik afgaan op jou. Pikdonker. En as ek nie werk nie, dan kry ek nie geld nie. “Time is money”. Dis mos maar hoe dit loop as jy jou eie besigheid het. Dit voel vir my asof ek opgedaag het in die Kaap met my “surf-board”, maar eintlik op ‘n dam lê en wag vir ‘n brander. En nie agterkom ek lê eintlik op ‘n dam nie. En almal om my gaan werk toe en doen hulle ding. En hier lê ek op my “surf-board” op ‘n blêddie dam. En wag vir ‘n brander.

file-11
Tolla en sy familie

En debietorders verstaan nie van ‘n dam en geen branders nie.  En elke maand is ons uitgawes veel meer as ons inkomstes. As ek so terugkyk, dan skrik ek. Want die woestyn was erg.

Maar nou vir die eerste keer ruik ek die reën van die Beloofde Land voor my. Vir ‘n Namibiër is daar geen lekkerder reuk as die reuk van nat stof nie. Ons woestyn is nou klaar – dit gaan nou reën. In die woestyn.

Boeta se les:

Yanik, daar is ‘n rede hoekom God vir ons vriende gee. Want hierdie lewe is in ‘n groot mate ‘n woestyn wat ons nie maklik sal oorleef as dit nie vir vriende was nie. Maar goeie vriende is so skaars soos hoendertande. En een van jou grootste uitdagings in die lewe gaan wees om jou goeie vriende te onderskei van die kaf. So kom ek help jou. Hier is vir jou ‘n formule om seker te maak die pel van jou is ‘n ware pel. Direk van jou pa af na jou toe. Ons eie formule:

G + H + L = T

G staan vir Geloof. Dr Gustav Gous wat jou pa getrou het, sê altyd: “You must be a broker of faith”.  Kyk bietjie of daardie vriend van jou geloof inbring in julle vriendskap. Oom Tolla wat jy ken, het in hierdie jaar herhaaldelike kere Deutronomium 28 oor my uitgespreek. Nie een keer nie. Herhaaldelik. Op sy mooi manier sal hy jou in die oë kyk en sê: “Jannie – jy is die kop, nie die stert nie. Geseënd sal jy wees in die stad Jannie.  En in die veld. Geseënd sal wees jou mandjie en jou bakskottel. Geseënd sal jy wees by jou ingang en geseënd sal jy wees by jou uitgang. Jannie, die Here sal maak dat jou vyande voor jou sal uitvlug. En Jannie, die Here sal die goeie aan jou oorvloedig gee. Jannie, jy sal aan baie nasies uitleen, maar self nie hoef te leen nie. Jannie, jy moet dit glo. Dit is waar. Dit is die Woord van God”. Maak seker jy het sulke vriende om jou Boeta, anders gaan die woestyn te erg vir jou word.

H staan vir Hoop. Dr Gustav sê : “You must be a dealer in hope”. Jou ware vriend sal altyd vir jou hoop gee. Hy sal maak dat jy uit die donker weer die lig kan sien. Hy sal maak dat jy weer opgewonde word oor môre. Hy sal nie van jou ‘n bespotting maak, of jou probeer verkleineer sodat hy beter lyk nie. Nee, hy sal jou weer in jouself laat glo. En jou kry dat jy jou kop weer sal optel. Dan hoor ek vir ou Tolla so tong in die kies:” Jannie – ‘n man van jou gelyke sal jy nie vind in die Suidelike Halfrond nie. Die Here het ‘n wonderlike plan met jou. Hy sal jou mos nooit hiernatoe laat kom om jou te vernietig nie.”  Baie kere sal hy sommer daar waar ons staan – in die publiek – vir my bid. Hardop. So op die ingewing van die oomblik. Sonder om skaam te wees oor wat die mense sal dink. Boeta, toets jou vriende en kyk of hulle oor die H dwarslat kan kom.

L staan vir Liefde. Dr Gustav sê : “You must be a giver of love”. Jou ware vriend sal liefde kan gee vir jou. Sonder om iets terug te verwag. Omgee oor jou. Dink aan jou. Bemoeienis maak met jou. Jou respekteer en jou waardeer. Jou ag. Tyd wil spandeer met jou. Jou nie wil verneder nie. Jou nie wil beheer nie. Jou nie deel van sy eie selfsugtige agenda wil maak nie. Ou Tolla het dit alles gedoen. Hy het my ingetrek in sy vriendekring in. Toe ons hier intrek, het hy melktert gaan koop en dit saam met my op my stoep kom eet. Net ons twee en een melktert en die berg. En die melktert het sy gat gesien.  En my gevra om namens al sy vriende ‘n heildronk op hom in te stel op sy verjaarsdag. Maak seker jou vriende is lief vir jou. Moenie jou geld, jou tyd, en onnodige energie mors op mense wat nie verstaan van L nie.

Die T staan vir Tolla. Hy is “a broker of faith, a dealer in hope, and a giver of love”. ‘n Man van sy gelyke gaan jy nie maklik vind nie. Hoofman oor tienduisend. ‘n Vriend duisend. ‘n Man van God. Doen regtig moeite om hierdie les te verstaan. Dit gaan jou baie help om die koring van die kaf te skei. Hierdie mense is skaars. Jy skop hom nie agter elke bos uit nie. Ou Langenhoven het mos gesê: “Wees goedkoop met jou vriendelikheid, maar baie duur met jou vriendskap”

Sy ma skryf vir hom: “Aan my wonderlike seun. Ek is so bly oor jou. Jy is nie bestel nie, maar Liewe Jesus het jou as ‘n bonus vir ons gegee. Hy het geweet, hierdie kind sal ‘n verskil maak in hierdie ou siek wêreld. Ons is so lief vir jou. Ek sal nooit vergeet, jy is op ‘n Sondag in Calvinia se hospitaal gebore nie. Min het ek geweet watter wonderlike mens jou sou uitdraai. Pappa was net so lief vir jou. Mooi dag vir jou my seun. Baie liefde. Mamma”

Yanik, daai tannie verstaan van G+H+L=T. Sy het hom so grootgemaak. Sy ken.

Leer hierdie les asseblief vroeg in jou lewe my kind. Dit gaan jou baie pyn spaar. Eendag sal daardie formule ook wees G+H+L=Y. Ek wens dit toe vir jou, en ek weet dit gaan eendag waar word.

Lief vir jou

Pappa

 

 

 

 

 

 

Die Zim storie

                       

Die jaar 2005 was ‘n baie interessante jaar in ons lewe. Ek was so pas klaar met op ‘n groot projek in Gaborone, en my kontrak is verleng vir nog twee jaar. Ons was nou in Orapa, ‘n baie klein dorpie in die middel van Botswana. My “job” was die OD & strategie-bestuurder van die grootste diamandmyn in die wêreld. Dit was ‘n ongelooflike ondervinding wat ek vir niks in die wêreld ooit sou verruil nie.

Hierdie kaart gee vir jou ‘n idee waar Orapa is
Emily & Yanik

Emily wat ons helper was in Gaborone het saam met ons getrek Orapa toe. Sy was ongelooflik lief vir Yanik. Hier is hy tussen een en twee jaar oud. Orapa was blêddie warm. Ek onthou as jy uit jou “air-con” gebou uitstap, dan tref daardie hitte jou so in die gesig. En as jy dan die warm lug inasem, dan het dit soms gevoel asof jou longe brand van die hitte. Kon maklik 45 grade of selfs warm word

So het ons vir Yanik afgekoel in die snikhete warmte van Orapa

Ons sosiale lewe was op ‘n heel ander vlak waaraan ons ooit gewoond was. Ek dink dit is omdat daar so min “expats” was. Ons was maar baie op mekaar aangewese.

Jan (links); Colin (middel) en ek (regs) en Colin se vriend (op die grond) op ‘n bootjie op die Okavango rivier. Groot planne om tiervisse te gaan vang

Ons het naweke weggegaan na allerhande lekker plekke toe. Sal nooit vergeet hoe ons op die Okavanga rivier gery het en tiervisse gevang het nie. So tussen die krokodille, seekoeie en visarende deur. Dit was ongelooflik lekker. En in die aande het ons  langs die Okavango gebraai en gekuier

My poging tot ‘n tiervis
Photos3_0019
Die vrouens en die kids op die Okavango
Photos3_0012
Lyk asof Yanik ‘n babellas het
As jy ‘n Nr 2 het en jy is by die panne, dan het jy ‘n probleem

Die Makgadikgadik-panne was ‘n ervaring op sy eie. Jy kan letterlik net ry en ry en ry op die pan, sonder ophou. En wanneer die flaminke daar was, dan is die horison pienk. Dit is onbeskryflik mooi. Ja, en as jy moet toilet toe gaan, dan is jy maar blootgestel.

Namiddag rit in die Orapa Game Park

Baie middae het ons sommer net vir ‘n draai gaan ry in die Orapa Game Park. Daar was altyd iets om te sien.

Die Du Toit’s by Guma Lagoon
Hier kamp ons by LeRoo le Tau – Voetspoor van die leeu

Daar was die ongelooflikste kampplekke. As ons nie in Central Kalahari gaan kamp het nie, dan was ons by le Roo le Tau. Daar slaap jy nie lekker in die nag nie want die leeus jaag die heelnag die bokke rond.

Lynette sit, en dan van links na regs Vossie, Piet, Colin en Jan
Jan & Jacolette
So kamp jy in Botswana
Die vrouens en die kids
Tilde en Yanik
Ons Orapa vriende
My laaste aand op Orapa voor ek daar weg is einde 2005
Sonsondergang oor Guma Lagoon
Yanik se daaglikse bad as ons kamp
Pa en seun in die Botwana bos
Photos3_0009
Yanik en sy maatjies in Orapa. Toe ons terug is in Suid-Afrika, toe was hy verbaas dat daar so baie wit kinders is. Hy het sokker gespeel nog voordat hy kon loop
Los my uit mense – ek is moeg…
Yanik & Tilde
Yanik in sy onnie op ons Orapa groen gras
By Livingstone se standbeeld by die Victoria watervalle
So lyk die valle
Ma en kind en Valle
Vic valle
Die vlooimark by die Vic valle wat hierdie storie geinspireer het

So gaan hou ons Du Toit’s toe een naweek vakansie. Ons gaan kamp heel noord by Kasane. Dit is die plek waar vier lande bymekaarkom – Namibië, Botswana, Zambië en Zimbabwe. Ons ry rond, braai lekker elke aand, en besluit maar ons moet darem een dag deurry na die Victoria-valle toe. Ons besluit ons gaan dit van die Zimbabwe kant af doen.

Die grenspos was nie te moeilik nie, en toe ons weer sien, toe is ons in Zim en op pad na die valle toe. En die Valle was pragtig. Omtrent iets om te beleef. Naderhand besluit ons om ‘n draai te maak by die plaaslike vlooimark en ietsie koop.

Dit was baie erg. Daar was baie stalletjies, maar wat my opgeval het, was die mense se ongelooflike desperaatheid. Elkeen sit by sy stalletjie, en jy sien in sy oë dat as jy nie vandag iets by hom gaan koop nie, dan gaan hy vanaand honger slaap. En as jy verby sy stalletjie loop dan was dit asof jy so pas ‘n doodsvonnis oor hom uitgespreek het. As ons wou, kon ons hulle afstry tot op die been om iets te koop. Maar dit was net eenvoudig “morally wrong” – ek het twee hout beelde vir US $50 elk gekoop by een ou omdat ek hom so uit my hart uit jammer gekry het. Die beelde was seker net R50 werd.

Ons is naderhand daar weg. Nie omdat ons wou nie. Maar omdat dit eenvoudig net te intensief was. Ons het geld, en hulle het nie. En waar ons op vakansie is, is hulle in ‘n daaglikse stryd besig tussen lewe en dood.

Toe ek agter my bakkie se stuurwiel sit, toe staan daar een van die manne by Lynette se venster. Ek dog hy gaan vra vir ‘n geldjie of iets. Toe vra hy vir haar of hy haar kouse kon kry. Sy het al huilend haar kouse uitgetrek en dit vir hom gegee. En hy het daar weggestap, vir die eerste keer in jare met kouse wat hy weer aan sy voete kon sit.

Ons het in stilte teruggery van Zim af Botswana toe. Al die pad.

Boeta se les:

Yanik – as jy hierdie storie ooit lees, dan moet jy asseblief onthou om nooit ooit jou medemenslikheid te verloor nie. Ja ek weet, dit is rof hier in Afrika. By elke robot staan daar een wat ietsie wat by jou wil hê en naderhand raak dit net te erg.

Maar as jy gesien het wat ek gesien het daar in Zim, dan sal jy verstaan dat ons hier is om ander mense te help. Daai kaalkopou in sy jassie – die Dalai Lama – stel dit so: ” The purpose of life is to help other people. And if you cannot help them – wil you please not hurt them…?”

Selfs al moet jy miskien jou kouse eendag uittrek sodat iemand weer kan voel hoe dit voel om kouse aan sy voete te kan trek. Vra vir Mamma, sy weet!

Lief vir jou

Pappa